Dokonywał również oceny sądowo-lekarskiej przypadków niedodmy płuc u noworodków [1]. Bliskie mu były zagadnienia toksykologii wieku dziecięcego [2], Alisertib order a także sądowo-lekarska ocena

płodów. Ciekawą kazuistyczną publikacją, której był współautorem, była analiza zbiorowego zatrucia aniliną zawartą w tuszu użytym do znakowania bielizny [3]. Niewątpliwym wyrazem jego doświadczenia był pierwszy w Polsce podręcznik Sekcji zwłok płodów i noworodków [4], przygotowany we współpracy z Haliną Szperl-Seyfriedową, który wydano również w języku rosyjskim. Wspólnie z patomorfologami (J. Groniowski, M. Rożynek) analizował przyczyny śmiertelności płodów i noworodków. Dokumentował i analizował również przyczyny zejścia śmiertelnego dzieci, np. po leczeniu oksytetracykliną [5] oraz po domięśniowym

STA-9090 cost wstrzyknięciu debecyliny i streptomycyny z nowokainą [6]. Jak wynika z przeprowadzonej analizy, zgon nastąpił na skutek wstrząsu anafilaktycznego, spowodowanego podaniem nowokainy. Śmiertelne powikłania po zastosowaniu antybiotyków – to publikacja książkowa opracowana wspólnie z T. Marcinkowskim (1964). Z prawnikiem i psychiatrą opracował zagadnienie dzieciobójstwa [7]. Publikował także w języku niemieckim i francuskim. Prof. Chróścielewski, chyba jako pierwszy, już w latach sześćdziesiątych podkreślał społeczną rolę medycyny sądowej [8]. W aspekcie sądowo-lekarskim oceniał zagadnienie bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz problem dopingu farmakologicznego w sporcie [9]. Zagadnienia Tacrolimus (FK506) te były mu szczególnie bliskie z uwagi na jego bezpośredni kontakt z aktywnością sportową młodzieży. Przez 20 lat był kuratorem Uczelnianego Akademickiego Zrzeszenia Sportowego (AZS). Własne doświadczenia sądowo-lekarskie z problematyki położniczej (przerywanie ciąży, poród i połóg) oraz zagadnienie dzieciobójstwa zaowocowało opracowaniem rozdziałów o tej tematyce w podręczniku medycyny sądowej [10]. Wspólnie z Kazimierą Brodzińską zwracał uwagę na trudności

w ustalaniu zgonu w przypadkach hipotermii [11], zwłaszcza u dzieci. Stwierdzał, że w takiej sytuacji kryteria prowadzonej resuscytacji, a zwłaszcza kwalifikacja do pobierania narządów do transplantacji muszą być zaostrzone. Odrębnym zagadnieniem, któremu poświęcił wiele uwagi, były Dzieci i młodzież w latach drugiej wojny światowej [12]. Analizował i przedstawiał skalę martyrologii polskich dzieci przez hitlerowców w czasie okupacji. W swoich opracowaniach wykazywał, że biologiczne wyniszczenie dzieci i młodzieży polskiej było programem przygotowanym w najmniejszych szczegółach. Eksterminacja wyrażała się pozbawieniem ludności polskiej, w tym dzieci, elementarnych praw ludzkich. Na terenach włączonych do Rzeszy ograniczono listę imion nadawanych polskim dzieciom, zniesiono polskie szkolnictwo, zabroniono uczęszczać do teatrów, muzeów i bibliotek, rygorystycznie ograniczono przydział żywności.